«Corografía de Guipúzcoa (eu)»: berrikuspenen arteko aldeak

    Sorapediatik
    No edit summary
    No edit summary
     
    (Erabiltzaile berak tartean egindako 5 ekarpen ez dira erakusten)
    1. lerroa: 1. lerroa:
    {{Liburua (es)
    {{Liburua (eu)
      | titulo      = Corografía de Guipúzcoa
      | izena        = Corografía de Guipúzcoa
      | imagen       = Corografía_de_Guipúzcoa._Azala.jpg
      | irudia       = Corografía_de_Guipúzcoa._Azala.jpg
      | autor        = Manuel de Larramendi
      | egilea      = Manuel de Larramendi
      | idioma      = castellano
      | hizkuntza    = gaztelera
      | año          = 1756/ 1882
      | urtea        = 1756/ 1882
      | editorial    = Imprenta de la Viuda e Hijos de J. Subirana
      | argitaletxea = Imprenta de la Viuda e Hijos de J. Subirana
      | ciudad      = barcelona
      | hiria        = Bertzelona
    }}
    }}


    ==Título completo==
    ==Izenburu osoa==
    Corografía ó descripción general de la muy noble y muy leal provincia de Guipúzcoa
    Corografía ó descripción general de la muy noble y muy leal provincia de Guipúzcoa


    ''Gipuzkoako probintzi oso noble eta leialalaren korografia edo azalpen orokorra''


    ==Contenido del libro<ref>[https://es.wikipedia.org/wiki/Manuel_Larramendi | Manuel Larramendi]. Wikipedia (castellano)</ref>==
    Se escribió para loar a Guipúzcoa y los guipuzcoanos, describiendo así sus usos y vestidos, geografía, religión, bailes, agricultura, pesca, euskera, etc.


    Esta obra en apariencia de poca importancia sería el inicio de una curiosa polémica que se despertó entre distintos autores en euskera (estando incluso algunos de ellos ya fallecidos). Fray Bartolome, Pedro Antonio Añibarro y Mendiburu criticaron el gusto de los vascos por los bailes, mientras Joan Ignazio Iztueta y Larramendi (ambos guipuzcoanos) se dedicaron a alabarlos y a recogerlos, siendo hoy en día de incalculable valor etnográfico.
    ==Liburua zertan den<ref>[https://eu.wikipedia.org/wiki/Manuel_Larramendi | Manuel Larramendi]. Wikipedia (euskaraz)</ref>==
    Gipuzkoako geografia eta bertoko herritarren ohiturak, jantziak, dantzak, hizkuntza eta ogibideak azaltzen dituen lan etnografikoa.


    Dantzen kontura, garai hartako apaizen artean eztabaida sutsua piztu zen: batzuen ustetan, dantza, bekaturako bidea errazten zuen ohitura lizuna zen. Larramendiri, dirudienez, ez zitzaion hala iruditzen, eta liburu honetan Gipuzkoan XVIII. mendean egiten ziren dantzen berri ematen du.


    ==Sobre Soraluze/ Placencia==
    Nahiz eta liburua 1756 urtean idatzi, lehen argitalpena 1882 urtekoa da.
    ''(página 36)''


    El Deva nace también Guipúzcoa, en jurisdicción de Salinas, y baja por Escoriaza, Arrechabaleta, del valle real de Leruz á la villa de Mondragón; desde allí a vergara y Plasencia, y acrecentando sus aguas con un riachuelo que (...)


    ==Soraluzeri buruzkoak==
    ''(36 orrialdea)''


    ''(página 109)''
    :Deba ibaia Gipuzkoan jaio da, Gatzagako udalerrian; eta Leintz errte ibarretik Arrasatera jeisten da, Eskoriatza eta Aretxabaletatik; handik Bergara eta Soraluze, eta erreka baten urak hazi ostean...


    En Guipúzcoa tienen su jurisdicción dos señores obispos, y son de Calahorra y Pamplona. (...) Los lugares que tocan al de Calahorra son solamente Eibar, Elgoibar, Vergara, Plasencia, Oñate, Elgueta, Arechabaleta, Escoriaza y Salinas y las anteiglesias de Leniz.


    (...) El rey tiene aquí muchos patronatos de iglesias, por concesión antigua de la Silla apostólica, y los va proveyendo en caballero benemérito por una, ó por dos, ó por tres, ó por cuatro vidas, según su real agrado. De estos patronatos reales son el de Fuenterrabía, Hernani, Azcoitia, Errecil, Elgoibar, Plasencia, Zarauz, y no sé qué más.
    ''(109 orrialdea)''


    :Gipuzkoan bi apezpikuk dute eskumena, Calahorra eta Iruñakoak. (...) Calahorrakoari toki hauek dagozkio bakarrik: Eibar, Elgoibar, Bergara, Soraluze, Oñati, Elgeta, Aretxabaleta, Eskoriatza eta Gatzaga, eta Leintzeko elizateak.


    ''(página 170)''
    :(...) Aulki apostolikoak aspaldi emanak, Erregeak eliz-patronatu asko ditu; eta zaldun txalogarriei uzten dizkie, bizitza baterako, edo bi edo hirurako, bere erret gustuaren arabera. Eliz-patronatu hauetakoak dira Hernani, Azkoitia, Errezil, Elgoibar, Soraluze, Zarautz eta ez dakit zein gehiago.


    En Eibar, Elgoibar, Vergara y otros lugares y en Plasencia para fúsiles y sus chispas o llaves, y en cañones y barrenarlos con ingenio de agua allí mismo y en los lugares cercanos.


    ''(170 orrialdea)''


    ==Referencias==
    :Eibar, Elgoibar, Bergara eta beste lekutan, eta Soraluzen fusilentzat eta beraien txinparta edo giltzentzat, eta kainoiak zulatzeko uren makinekin bertan eta inguruko tokietan.
    [http://www.bne.es/es/Catalogos/CatalogoBibliografico/AccesoCatalogo/index.html Corografía ó descripción general de la muy noble y muy leal provincia de Guipúzcoa (1882) Manuel de Larramendi]. Biblioteca Nacional de España
     
     
    ==Erreferentziak==
    * [https://books.google.es/books?id=IpN1sSoN9EQC&pg=PA36#v=onepage&q&f=false Corografía ó descripción general de la muy noble y muy leal provincia de Guipúzcoa (1882) Manuel de Larramendi]. Google Books.


    [[Kategoria: Aipamenak]]
    [[Kategoria: Aipamenak]]

    Hauxe da oraingo bertsioa, 02:37, 4 martxoa 2018 data duena

    Corografía de Guipúzcoa
    Corografía de Guipúzcoa. Azala.jpg
    Egilea Manuel de Larramendi
    Hizkuntza gaztelera
    Urtea 1756/ 1882
    Argitaletxea Imprenta de la Viuda e Hijos de J. Subirana
    Hiria Bertzelona


    Izenburu osoa

    Corografía ó descripción general de la muy noble y muy leal provincia de Guipúzcoa

    Gipuzkoako probintzi oso noble eta leialalaren korografia edo azalpen orokorra


    Liburua zertan den[1]

    Gipuzkoako geografia eta bertoko herritarren ohiturak, jantziak, dantzak, hizkuntza eta ogibideak azaltzen dituen lan etnografikoa.

    Dantzen kontura, garai hartako apaizen artean eztabaida sutsua piztu zen: batzuen ustetan, dantza, bekaturako bidea errazten zuen ohitura lizuna zen. Larramendiri, dirudienez, ez zitzaion hala iruditzen, eta liburu honetan Gipuzkoan XVIII. mendean egiten ziren dantzen berri ematen du.

    Nahiz eta liburua 1756 urtean idatzi, lehen argitalpena 1882 urtekoa da.


    Soraluzeri buruzkoak

    (36 orrialdea)

    Deba ibaia Gipuzkoan jaio da, Gatzagako udalerrian; eta Leintz errte ibarretik Arrasatera jeisten da, Eskoriatza eta Aretxabaletatik; handik Bergara eta Soraluze, eta erreka baten urak hazi ostean...


    (109 orrialdea)

    Gipuzkoan bi apezpikuk dute eskumena, Calahorra eta Iruñakoak. (...) Calahorrakoari toki hauek dagozkio bakarrik: Eibar, Elgoibar, Bergara, Soraluze, Oñati, Elgeta, Aretxabaleta, Eskoriatza eta Gatzaga, eta Leintzeko elizateak.
    (...) Aulki apostolikoak aspaldi emanak, Erregeak eliz-patronatu asko ditu; eta zaldun txalogarriei uzten dizkie, bizitza baterako, edo bi edo hirurako, bere erret gustuaren arabera. Eliz-patronatu hauetakoak dira Hernani, Azkoitia, Errezil, Elgoibar, Soraluze, Zarautz eta ez dakit zein gehiago.


    (170 orrialdea)

    Eibar, Elgoibar, Bergara eta beste lekutan, eta Soraluzen fusilentzat eta beraien txinparta edo giltzentzat, eta kainoiak zulatzeko uren makinekin bertan eta inguruko tokietan.


    Erreferentziak

    1. | Manuel Larramendi. Wikipedia (euskaraz)