Olea baserria (eu)

    Sorapediatik
    Olea
    Olea baserria. Ikuspegi orokorra (Google 2013).jpg
    Izen formala Ola
    Bailara San Andres
    Altuera 120 m
    Hedadura 0 Ha
    Kaletik 0 km


    Bertako familia

    ¿?


    Irudiak

    (handitzeko, sakatu gainean)


    Kokapena

    (Pantaila osoan ikusteko sakatu hemen)

    Mapa kargatzen...


    Baserriaren inguruko kontuak [1]

    Izenak ola esan nahi du.

    Baserria Keixeta erreka gainean dago. XVI menderako bazegoen bertan arkabuzeak egiteko forja bat, inguruari izena eman ziona: Oleako auzoa, Oleako aldea, Oleako presa... Etxearen atzeko aldean antepara zuen, errekaren urak biltzeko eta erabiltzeko, aurretik ola moduan, gero ogi-errotan. Gaur egun antepara bertan dago oraindik, baina urik gabe.

    Ola baserria bihurtua, Juan de Sagarragak sortutako Kapelautzarena izen zen, 1745. urtean Fernando de Espilla arduraduna zela.

    1806.eko irailean saldu zuten, Zuloaga, Uzkate eta Barrenetxe baserriekin batera, Konbentzioaren Gerraren kalteak arintzeko asmoz[2].

    Madozen hiztegi famatuan (Diccionario de Madoz) agertzen da[3]:

    OLEA, San Andres bailarako baserria, Gipuzkoako probintzian, Bergarako epai-barrutian, Soraluzeko udalerrian
    (OLEA: cas. del valle de San Andrés, prov. de Guipúzcoa, part. jud. de Vergara, térm. de Placencia).

    1887 urtean, Durango-Zumarraga trenbidea eraikitzen ari zen peoi batek erlojua eta jantziak ebatsi omen zituen bertatik. José Francisco Arriola y Leturiondo zuen izena, Markina-Etxebarri elizateko zen, ezkongabea eta hamar eta zortzi urtekoa. Urte bereko uztailean Bergarako epaitegiak deialdia argitaratu zuen Gaceta de Madrid-en, José Francisco topatzeko eta epaitzeko asmoarekin.

    1997ko urriak 30n, Euskal Herriko Agintaritzaren Aldizkarian balizko arkeologia gune moduan izendatu zuten.


    Erreferentziak

    1. Soraluze. Monografía histórica. (245 orrialdea)
    2. Autos de venta y enajenación de las caserías de Olea, Zuluaga, Uzcarate y Barrenechea, jurisdicción de la villa de Placencia, en virtud de una real cédula de 20 de octubre de 1800, sobre bienes tocantes a obras pías (Soraluzeko Udal Artxibo Historikoa 1806/09/02).
    3. Diccionario de Madoz. Madrilgo Unibertsitate Konplutensea (Universidad Complutense de Madrid)